Hart voor de zorg
‘Geen dag is hetzelfde
én dat maakt mijn werk zo leuk’
Marije de Vries (39 jaar) kan zich niks leukers voorstellen dan haar werk bij De Trans. En ze kan het weten, want eerder werkte ze in de horeca en stapte ze even over naar collegaorganisatie Talant. Sinds 2020 werkt ze drie dagen per week als begeleider bij de Oriëntatiegroep in Nooitgedacht. Daar is volgens haar geen dag hetzelfde. Er is altijd wat te doen en ze gaat zoveel mogelijk met de deelnemers op pad.
Marije de Vries (39 jaar) kan zich niks leukers voorstellen dan haar werk bij De Trans. En ze kan het weten, want eerder werkte ze in de horeca en stapte ze even over naar collega-organisatie Talant. Sinds 2020 werkt ze drie dagen per week als begeleider bij de Oriëntatiegroep in Nooitgedacht. Daar is volgens haar geen dag hetzelfde. Er is altijd wat te doen en ze gaat zoveel mogelijk met de deelnemers op pad.
De Oriëntatiegroep in Nooitgedacht is een kleine, gezellige groep van acht deelnemers. “Het gaat om cliënten die zich in andere groepen niet zo thuis voelen”, legt Marije uit. “Ze vertonen moeilijk verstaanbaar gedrag, bijvoorbeeld boos worden of zich verbaal uiten.”
Marije vindt dat geen probleem. Sterker nog: alle deelnemers zijn haar even lief. Ze kent ze inmiddels door en door en weet hoe ze met iedereen moet omgaan. “We kijken altijd wat iemand nodig heeft en wat past bij zijn of haar karakter en mogelijkheden. Iedereen doet wat hij of zij zelf kan én leuk vindt.”
Graag iets betekenen
Dat geldt ook voor Marije. Zij koos op 27-jarige leeftijd bewust voor de zorg. “Ik heb een iets oudere broer met een verstandelijke beperking”, vertelt ze. “Ik wilde graag iets betekenen voor mensen zoals hij.” Voor haar overstap werkte Marije in de horeca. “Ik begon op mijn 18de bij de McDonalds en eindigde in de bediening bij een pizzeria”, vertelt ze met een lach. “Toen mijn zoon Raivy twee was, wist ik dat ik niet mijn hele leven in de horeca wilde blijven. De gehandicaptenzorg kende ik van huis uit. Dat heeft me altijd getrokken. Ik besloot het erop te wagen en begon als stagiaire bij De Trans.” Dat resulteerde in ruim zeven jaar werken op verschillende woningen.
Zoeken naar balans
In die jaren kreeg Marije ook dochter Emaly. Ze merkte dat haar privéleven moeilijk te combineren was met haar werk. “Ik ben een alleenstaande moeder. Mijn werk op de woning betekende veel wisselende diensten en ook in de weekeinden werken. Ik wilde graag naar de dagbesteding voor meer regelmaat.” Binnen De Trans waren er toen geen mogelijkheden. Dus besloot Marije in 2020 te gaan werken bij Talant in Beetsterzwaag. “Ik was amper begonnen toen de coronapandemie ervoor zorgde dat al het werk binnen de dagbesteding stil kwam te liggen.”
Niet lang daarna hoorde ze op het schoolplein van haar kinderen in Smilde dat De Trans mensen zocht, óók voor de dagbesteding. “Er werd gevraagd of ik niet terug wilde. Voordat ik het wist, was ik weer terug bij De Trans. Precies op de plek waar ik wilde werken.”
Werk dat past
Haar baan bij de Oriëntatiegroep bevalt haar goed. “Het is goed te combineren met mijn gezinsleven. De deelnemers labelen bij ons de kleding van De Trans. We leren ze hoe ze kleding moeten sorteren, vouwen en labelen. We zijn veel op pad en dus vaak buiten. We bezorgen kleding bij verschillende woningen in Nooitgedacht. Ook krijgen we de kleding van de wasserij, die verkeerd is gesorteerd. Die brengen wij dan weer op de juiste plek.” Daarnaast bezorgt de groep ook de post.
“Ik heb echt een fantastische baan”, zegt Marije. “De deelnemers komen rond half tien en om half vier gaan ze weer naar huis. Ik heb bewust voor deze groep gekozen. Het moeilijk verstaanbaar gedrag zie ik als een uitdaging. Geen dag is hetzelfde. Het mooie zit vaak in de kleine successen. Zo kwam vanochtend een deelnemer verdrietig binnen. We gingen in gesprek en vanmiddag heeft ze zin om naar de Plantjesmarkt te gaan. Dat zijn voor mij waardevolle momenten.”
Sterke band opbouwen
Ook de deelnemers waarderen Marije. De 32-jarige Robin (op de foto met Marije) liet dat laatst duidelijk merken. Hij liep op haar af, omhelsde haar en zei: ‘Ik hou van jou.’ “Dat vond ik zo bijzonder”, zegt Marije. “Hij is normaal niet iemand die anderen aanraakt. Dat soort momenten laten zien hoe sterk de band is die we opbouwen.” Ook het team waarin ze werkt, betekent veel voor haar. “We zijn heel hecht. We houden met elkaar in de gaten of iemand niet lekker in zijn vel zit en stemmen onderling af wat iemand wel of niet aankan. Bij Robin moeten we bijvoorbeeld zorgen voor weinig prikkels.”
Thuis vindt Marije ontspanning in paardrijden en haar moestuin. Ze zorgt met liefde voor haar kinderen en bezoekt haar broer, die bij Cosis woont. En drie dagen per week is ze bij De Trans te vinden. “Ik ga elke dag met plezier naar mijn werk. Nee, ik ga niet nog een keer weg. Ik doe nu echt het werk dat ik leuk vind.”
Transparant magazine is een uitgave van stichting De Trans
voor cliënten, verwanten, vrijwilligers en medewerkers
Bekijk vorige uitgaves:
december-2024
juni 2024
december 2023
juni 2023
december-2022