Helpende handen
In Helpende handen zetten we een paar vrijwilligers in het zonnetje.
Albert en Henk zijn vervoersbegeleiders bij De Trans in Emmen. Elke week rijden zij cliënten van en naar verschillende locaties. Het zijn maar korte ritjes, maar toch maken zij van alles mee!
Albert Teekens
“Sinds mijn pensionering vijf jaar geleden, dacht ik, goh, laat ik vrijwilligerswerk gaan doen, dat lijkt me leuk. Via via kwam ik in contact met De Trans. Er werd nog een vervoersbegeleider gezocht, toen meldde ik me aan en volgde een cursus.”
Een cursus volgen
“Hierin leer je bijvoorbeeld hoe je een rolstoel veilig vastzet in de bus. Je moet weten hoe je iedereen veilig vervoert. Na de cursus kon ik los! Elke woensdag rijd ik een vaste route. Ik rijd langs woningen en dagbestedingen en dan breng ik de cliënten naar het zwembad of de sporthal.”
‘Nou, achterin kraaiden ze het uit van plezier. Dat is dan zo mooi!’
Albert tweede van links
Zingen in de bus
“Vaak is het ontzettend gezellig. Laatst had ik een bus vol met alleen maar dames. Dus toen begon ik het liedje: Ik heb mijn wagen volgeladen met allemaal jonge dames …”
“Maar je kunt ook hebben dat er een keer ruzie is onderling. Eén keer heb ik daarom de bus stopgezet. Ik zei: ‘Als jullie nu niet stoppen met ruzie maken, zet ik jullie eruit’. Dat hielp. Soms moet je ook even op je strepen staan.”
Geen vingers tussen de deur
“Soms kan iemand, net als wij, zijn dag niet hebben of boos zijn. Zo kreeg iemand eens zijn riem niet vast, maar ik mocht niet helpen. Dat zet je dan aan het denken. Hoe ga ik hier mee om? Ik heb wel eens een begeleider om advies gevraagd, maar het meeste leer je toch gaandeweg. Je hebt soms mensen die uitstappen en de deur zonder om te kijken dichtgooien. Daar moet ik wel alert op zijn, want je wilt natuurlijk geen vingers tussen de deur.”
Mooi werk
“Het is hartstikke leuk werk. Als je soms ziet hoe gebrekkig mensen kunnen zijn door hun beperking, maar dat ze door bewegen en sporten weer helemaal opfleuren. Ik vind het mooi dat ik daaraan kan bijdragen.”
Een team van vier
Naast Albert en Henk zijn ook Murk en Harry vervoersbegeleiders in Emmen. “Het is een leuk team! Als iemand ziek is of niet kan, appen we elkaar in de groepsapp. Dit geeft mij bijvoorbeeld de vrijheid om ook een langere tijd weg te kunnen met de camper.”
Henk Winters
Henk heeft lol in zijn werk als vervoersbegeleider. “Via mijn dochter kwam ik in aanraking met De Trans. Inmiddels doe ik het werk al acht jaar. Ik vind het prachtig.”
Van vrachtwagenchauffeur naar vervoersbegeleider
“Hiervoor was ik veertig jaar vrachtwagenchauffeur. Doordat ik twee kunstknieën kreeg kon ik het werk niet meer doen. Ik deed al vrijwilligerswerk bij een voetbalvereniging totdat De Trans op mijn pad kwam. Het rijden van de bus met cliënten vind ik prachtig. Ik rijd drie ochtenden per week. Ik ken alle cliënten dan ook goed.”
Een bus vol gezellig gekakel
“Die drie ochtenden die ik rijd, wil ik niet afstaan. Want ik heb de grootste schik met ze. Als ik ergens aankom zeg ik wel eens: ‘Hier is je bus met kippen’. Nou, dan moet je ze horen kakelen, prachtig, ha ha! Ik weet ook precies wie ik een beetje kan plagen, en die plagen dan net zo hard terug.”
Dagjes uit
“Soms ga ik mee een dagje uit. Ik breng dan een hele club van dagbesteding Zuidbarge naar Drouwenerzand. Zelf mag ik dan ook mee het park in, maar het is eigenlijk niks voor mij. Ik vind het mooi om te zien hoeveel plezier iedereen heeft.”
Gewoon meeleven
“We zijn allemaal bijzonder op onze manier. Ik krijg wel eens de vraag: Loop ik raar? Nou, dan zeg ik: ‘Kijk naar mij, ik loop ook wel eens raar’. Gewoon meeleven! Dat is hoe ik het zie. Ieder mens heeft zijn of haar gebrek. Dat is menseigen.”
Henk staat helemaal links
Transparant magazine is een uitgave van stichting De Trans
voor cliënten, verwanten, vrijwilligers en medewerkers
Bekijk vorige uitgaves:
juni 2024
december 2023
juni 2023
december-2022